,, Takie sobie życie "
...... Dzień w dzień jeździłem motorem na plac budowy. Wyjeżdżałem zaraz po pracy, a wracałem, gdy było już dobrze ciemno. ....
..... Bywało,że wsiadaliśmy całą czwórką na motor i jechaliśmy, jak jacy turyści na wycieczkę, budować. Szczepankowi szło już wtedy na czwarty rok, a Lidzi na drugi. Synka sadzałem przed sobą na baku, podkładałem mu poduszeczkę i przykazywałem, żeby rączkami trzymał się mocno ramy. Za moimi plecami siadała córeczka u mamy na kolanach. Mirka trzymała ją jedną ręką wpół, a drugą mnie za pasek od spodni, żeby nie spaść z siodełka. Niebezpieczne to były przejażdżki, ale cóż miałem robić? Chciała mi pomóc przy budowie, ile mogła. Sami we dwoje pokrywaliśmy dach deskami i papą, odlaliśmy schody i ociepliliśmy srop trocinami z gipsem.
Dzieciaki bawiły się w piasku na podwórku, a my zwijaliśmy się z robotą i zerkaliśmy co jakiś czas, czy aby któreś nie wpadło do jakiegoś dołu.
Cieszyliśmy się, że jeszcze może tydzień, dwa i będziemy mieszkać w swoim domku. Na ziemi moich pradziadków. W porównaniu z tym, co się już zrobiło, niewiele zostało do skończenia: wprawienie podłóg i malowanie, a potem tylko przepalanie w kaflowych piecach w pokojach i w kuchni, żeby schły ściany i podłogi.
Wyobraża pan sobie, co się ze mną działo? To trzeba przyć, inaczej się tego nie zrozumie. Ta nieopisana radość, tkwiąca gdzieś głęboko w człowieku, połączona z dumą. Jakby ktoś mi szepnął do ucha: ,,Widzisz, i bez ojca, bez niczej pomocy, sam własnymi rękami wzniosłeś taki piękny dom. Ty wybudowałeś naprzeciwko tamtego murowany z białej cegły, jakby dla porównania tamtych czasów z nowymi. Wyrósł nie wiadomo kiedy, jak ten prawdziwek sierpniowej nocy w dębinie. .....
/ ,,Takie sobie życie"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz